Με τις νέες αυτές προσεγγίσεις προσπαθούμε να προκαλέσουμε το ενδιαφέρον και την επιθυμία για μάθηση, καλλιεργώντας ικανότητες του 21ου αιώνα…
[… – Με ησυχία, χωρίς να μας ακούσουν οι άλλοι, ας αλλάξουμε τη θέση των θρανίων, τη διάταξη της τάξης, παιδιά. Ας τα βάλουμε έτσι ώστε να μπορούμε να καθίσουμε τέσσερις γύρω-γύρω, να βλέπει ο ένας τον άλλο, να μπορούμε να συνεννοηθούμε χωρίς να φωνάζουμε, με νοήματα αν χρειαστεί… να συνεργαζόμαστε.
– Μα έτσι ο πίνακας δεν είναι μπροστά στα μάτια μας, κύριε Βασίλη, πώς θα βλέπουμε;
– Εντάξει, ίσως χρειαστεί να στρίψουμε λίγο το κεφάλι μας δεξιά-αριστερά. Αν χρειαστεί…
…
– Ωραία. Τώρα ας περιγράψετε με τον καλύτερο τρόπο το σχολείο σας. Εδώ, το χώρο που ζείτε ένα μεγάλο μέρος της ημέρας σας… Με ήχους, με εικόνες, με όμορφα γράμματα, λέξεις, προτάσεις, με κίνηση… Έτσι ώστε να δείξω όταν γυρίσω, το χώρο που «εργάζεστε» και μαθαίνετε συνάμα, στα παιδιά του δικού μας σχολείου. Να καταλάβουν πόσο όμορφα είναι, εδώ, κάτω από το χιονισμένο βουνό, αντικρίζοντας τις κόκκινες στέγες τον σπιτιών της πόλης από το παράθυρο της τάξης σας.
– Μα πώς θα γίνει αυτό κύριε; Δεν έχουμε φωτογραφική μηχανή για τις φωτογραφίες, δεν έχουμε ψαλίδι, κόλα, χαρτόνι, μαρκαδόρους… Και ο ήχος; Πώς θα ηχογραφήσουμε τις φωνές μας; Αφήστε που το έχουμε κάνει αυτό, τουλάχιστον τρείς φορές μέχρι τώρα, και στις προηγούμενες τάξεις…
– Να τι θα κάνουμε λοιπόν… Θα μοιραστούμε αυτές τις συσκευές (tablets). Τα έχουν όλα αυτά που ζητήσατε πριν. Θα μοιραστείτε όμως και ρόλους. Ο φωτογράφος με το σταθερό χέρι, ο συγγραφέας που γράφει όμορφα κείμενα, ο επιμελητής που θα φροντίσει για την ορθογραφία των κειμένων και την τελική εμφάνιση του βιβλίου, ο παρουσιαστής που τα καταφέρνει καλά με τον προφορικό λόγο… Όλες οι ομάδες θα βγείτε έξω από την τάξη, θα βρείτε χώρους… τις καλύτερες γωνιές του σχολείου. Θα συγκεντρώσετε το υλικό σας και όταν επιστρέψετε θα φτιάξουμε εδώ, μαζί, το μικρό μας ψηφιακό πολυμεσικό βιβλίο… Τι είναι «πολυμεσικό» άραγε;
– Αυτό που έχει πολλά μέσα κύριε, εύκολη απάντηση.. (Απαντά αμέσως ο Κωνσταντίνος μειδιώντας)
– Αυτό στο οποίο ο αναγνώστης δεν διαβάζει απλά ένα κείμενο με μαύρα γράμματα, αλλά βλέπει φωτογραφίες, εικόνες, σχέδια, video… ακούει ήχους, τραγούδια, φωνές… (Συμπληρώνει ο Θωμάς με τη βοήθεια της Στεφανίας)
– Ωραία ας ξεκινήσουμε λοιπόν παιδιά. Σε δέκα λεπτά θα πρέπει να επιστρέψετε. Προσοχή στις σκάλες… ]
Αυτή ήταν η μικρή εισαγωγή – αφόρμηση, για μια απλή – αρχική δραστηριότητα που αξιοποιεί ένα μέρος από τη λειτουργικότητα και τις δυνατότητες μιας σύγχρονης ψηφιακής συσκευής.
Έτσι απλά, με στόχο τη δημιουργία ομάδων, την απόδοση ρόλων και την αυτορρύθμιση μέσα από αυτή τη διαδικασία, την παραγωγή λόγου, τη δημιουργία αλλά κυρίως τη σύνθεση πολυμεσικού υλικού, τη «συγγραφή» τελικά ενός πολυτροπικού κειμένου και την παρουσίαση του έργου κάθε ομάδας στην ολομέλεια.
Μια διαφορετική προσέγγιση που μας οδήγησε στο πρώτο τυπικό διάλειμμα μετά από δυόμιση (και παραπάνω) ώρες, …χωρίς να καταλάβουμε πότε πέρασε τόση ώρα.
Τρεις μέρες τώρα (αλλά πιστεύω και για πολύ ακόμα), έχω στο μυαλό μου τα φωτισμένα πρόσωπα των (αρκετά «δουλεμένων») μαθητών.
- Τα αστραφτερά μάτια τους όταν ανακάλυπταν τον τρόπο που γυρίζει η εικόνα πάνω στο βιβλίο μέχρι να βρει τη θέση της, τον τρόπο που άλλαζαν το μέγεθος, το είδος και το χρώμα των γραμμάτων, τον τρόπο με τον οποίο ανεμείγνυαν χρώματα για το καλύτερο φόντο του εξωφύλλου του βιβλίου τους.
- Τα γελάκια (από ντροπή) όταν άκουγαν τη φωνή τους (που πριν από λίγο είχαν ηχογραφήσει) να παρουσιάζει γωνιές του σχολείου τους.
- Τον τρόπο με τον οποίο συνεργάστηκαν, αντάλλαξαν ιδέες και νεοαποκτηθείσα «τεχνογνωσία».
- Την αγάπη με την οποία παραχωρούσαν ο ένας στον άλλο τη συσκευή, στην προσπάθεια να βελτιώσουν όσο το δυνατόν την εργασία τους.
- Την ικανοποίηση που ένιωθαν, στη μικρή αλλά ουσιαστική επιβράβευση του «κόπου» τους…
Ευχαριστώ Ιωάννα, Ολίνα, Ελένη, Ντανιέλα, Ιωάννα, Στεφανία, Κατερίνα, Γιώργο, Κωνσταντίνε, Λουκά, Αλέξανδρε, Νίκο, Θωμά, Θοδωρή, Κωνσταντίνε, Θοδωρή, Θωμά, για τον τρόπο που με δεχτήκατε, που ανταποκριθήκατε, που με κάνατε να αισθάνομαι ότι προσέφερα κάτι… Ευχαριστώ Γιάννη, για την απλόχερη προσφορά του υλικού σου στην εκπαιδευτική κοινότητα. Ευχαριστώ Γιάννη Σουδία που μου έδωσες την ευκαιρία να γνωρίσω τα υπέροχα παιδιά – μαθητές σου.
Να έτσι, με μικρά βήματα, με μικρές παρεμβάσεις και συνέργειες, …ίσως να αλλάζουν τα πράγματα…
.jpg)
